De lente komt eraan! Velen van ons zijn dankbaar voor
de langere dagen en de bloei van de bloembollen in deze tijd van het jaar. De
sneeuwklokjes zijn de eerste, dan de krokussen, snel gevolgd door de narcissen. Dan
zijn er natuurlijk de hyacinten, die vanwege hun geur mijn favoriet zijn, en tot slot
zijn er de tulpen. De wekelijkse treinreis van Rotterdam naar Haarlem is ineens veel
interessanter en ik betrap mezelf erop dat ik uit het raam kijk in plaats van mijn boek
te lezen of op mijn laptop te werken. De kleurstrepen zijn nog maar net begonnen
en al snel zullen er grote lappen wit, geel en ik heb me laten vertellen rood en paars
(ja, ik ben kleurenblind) te zien zijn. De velden zijn zo opvallend dat ik er elk jaar
weer foto’s van maak, ook al zien ze er hetzelfde uit als vorig jaar.
De vogels (klein en groot) zingen en je ziet ze takjes verzamelen om nesten te maken.
Ik kijk omhoog de lucht in en zie groepen ganzen hoog en in formatie vliegen,
meestal vanuit het zuiden, en ik vraag me af waar ze de winter hebben doorgebracht
en waar ze de zomer zullen doorbrengen.
De bomen laten groene scheuten groeien en het weer wordt milder. De cyclus van
het leven begint weer. Ik geniet er erg van, maar ook dit jaar begint alles weer
vroeger. We hadden de zachtste februari ooit, maar zelfs het breken van deze
records lijkt niet erg opmerkelijk meer, het breken van weerrecords gebeurt nu de
hele tijd.
Ik geef toe dat ik echte koude winters met sneeuw mis, hoewel warmer weer een
stuk gemakkelijker is. Gemakkelijker of niet, het is nog steeds niet goed en ik begin
te wennen aan het idee dat goede winters in mijn leven helaas zeldzaam zullen zijn.
Is het je opgevallen dat er 10 en 20 jaar geleden klimaatveranderingsontkenners
waren, en dat vandaag de dag er nog maar weinig zijn? Gelukkig is er acceptatie van
klimaatverandering, maar ondertussen is het alleen maar sneller gegaan.
Misschien moeten we volgend jaar de vastentijd wijden aan het milieu, zodat
wanneer we de veranderingen beginnen te zien, het ons herinnert aan onze
verantwoordelijkheid voor die veranderingen en onze verantwoordelijkheid om voor
Gods schepping te zorgen. Gods schepping is van ons allemaal en aan ons heeft God
zijn schepping toevertrouwd. Laten we Gods vertrouwen in ons waardig zijn.
Pastoor Bruce Rienstra
(Foto: Sam Hofman)