In het toneelstuk ‘Levie Droomer is mijn opa’ (een productie van de Paradijskerk) horen we het verhaal van Joodse en Palestijnse families in heel verschillende tijden, die toch verbonden zijn, maar hoe? Je bent van harte welkom om naar deze voordracht te kijken en te luisteren. De voordracht begint om 15:30 uur op zaterdag 4 mei in de Paradijskerk.
“Kinderen zouden nooit slachtoffer moeten zijn van oorlog, wie ook hun ouders zijn, in welk land ze ook geboren worden en in welke tijd ze ook geboren worden, nooit!“
Op het monument stonden de namen van de kinderen: Bloempje Koster 9 jaar, Mathel Lewi 6 jaar, Engeltje, Baruch, Levie Droomer 1 jaar…
Vanuit het perspectief van de verteller:
Ik dacht: stel dat hij niet vermoord zou zijn, hoe oud zou hij dan nu zijn? Hij zou op 2 mei 83 jaar geworden ontdekte ik in het Stadsarchief. Zou hij gestudeerd hebben, kinderen of kleinkinderen hebben?
Selma Droomer studeert aan de Hogeschool. Haar Joodse opa is architect en een wereldburger.
Haar beste vriendin is Lamice. Haar Palestijnse ouders kwamen naar Nederland. Ze heeft zorg om haar nichtje in Gaza. Samen voeren Lamice en Selma acties op de hogeschool, bijvoorbeeld voor Oekraïne. Sommige medestudenten vinden het raar dat juist zij vriendinnen zijn.
En dan Mathel en Baruch? Die wandelen door de wereld en dragen namen. De last van Baruch lijkt steeds
zwaarder te worden. Maar wie zijn ze? Wie zijn ze echt?
Aan de voordracht werken 13 mensen mee.
Orgel: Matthijs van der Wilt
Piano: Lauretta Bloomer
Verteller en regie: Camie Bonger
Tekst: Annemiek Speetjens
De voorstelling is mede mogelijk gemaakt door: Gezinskaart Stadsarchief Rotterdam, Cultuur Concreet, Woonstad Rotterdam en Opzoomer Mee.
